Nicedir Şiir yazmamıştım.
Gülten Akın’ın gidişi sanırım, aşağıdaki dizeleri yazdırdı bana. İçinde bulunduğumuz dönem, birbiri peşi sıra Fikret Otyam, Çetin Altan ve dün Gülten Akın’ın ardından hissettiklerim.

ONLAR GİTTİLER

Onlar gittiler
Aynı nesildendiler
Savaşın çocukları
Yoksunluğun, mücadelenin, azmin ve UMUDun temsilcisiydiler
Bu memleketi doludizgin sevdiler

Sevgi, ayrılık, hasret, hüzün, sevda ve kavga…
Hayal, umut, doğa, insan, bu kâinat ve ölüm
Özetle Hayat…
incelikli, kıvrak, kimi zaman kapkara
yine de çoğu defa rengârenk
şahane dokunuşlarla döküldü
kalemlerinin ve fırçalarının ucundan

Gövdesini terk ederken yeşerdikleri ağacın
Sert bir rüzgâr beklemediler

Görmedim ama eminim
dudaklarında “yaşadım” diyen bir tebessüm
ışıklı gözlerinde tarifsiz bir hüzün

Bu memlekete ve bu toprağın çocuklarına
dair umutlarını da alıp…

İncecik ve usulcacık gittiler

SBG